-
1 grâce
n f1 élégance zariflik2 faveur iyilik [iji'lic]◊Faites-moi la grâce de venir. — Bana bir iyilik yapın: gelin.
♦ faire qqch de bonne / mauvaise grâce bir şeyi iyi niyetle yapmak3 amnistie af [af]4 faire grâce de bağışlamak, affetmek◊Il m'a fait grâce de ses plaisanteries. — Beni şakalarını dinlemekten affetti.